برای شازده کوچولوم

بگذار تا ببوسمت ای نوشخند صبح بگذار تا بنوشمت ای چشمه شراب   بیمار خنده‌های توام، بیشتر بخند خورشید آرزوی منی، گرم تر بتاب...

من ... بعد از هزار سالِ تمام حتی باز روزی مُرده‌ام به خانه باز خواهد گشت تو از این تنبوره‌زنانِ توی کوچه نترس نمی‌گذارم شب‌های ساکتِ پاییزی از هول و ولایِ لرزانِ باد بترسی ...! هر کجا که باشم باز کفن بر شانه از اشتباهِ مرگ می‌گذرم می‌آیم مشق‌های عقب‌مانده‌ی تو را می‌نویسم پتوی چهار‌خانه‌ی خودم را تا زیرِ چانه‌ات بالا می‌کشم و بعد ... یک طوری پرده را کنار می‌زنم که باد از شمارشِ مُردگانِ بی‌گورش نفهمد که یکی کم دارد! سید علی صالحی...